Wauwie Sumatra!!

Hoi Homies, hier weer een update.

Zoals jullie weten waren we tijdens ons laatste schrijven aan het eind van Maleisie. We zijn van Kuala Lumpur naar Banda Aceh op het Indonesische eiland Sumatra gevlogen. De meesten zullen de naam Banda Aceh nog wel kennen van 8 jaar geleden: toen op 2e kerstdag de tsunami de kust van de provincie Aceh verwoestte.

Ons viel op dat de mensen hier een stuk slechter Engels spraken dan de Maleisiers, maar met een beetje moeite hebben we toch wat kunnen zien van de stad en natuurlijk de indrukwekkende herdenkingsplek van de tsunami: een megagroot containerschip dat door de tsunami 5 km landinwaarts is gedropt. Bijna niet voor te stellen! De foto's die ze daar tentoonstellen zijn op zijn zachtst gezegd "niet leuk" om te zien. We blijven er niet slapen omdat wij onze zinnen op het bounty-eiland Pulau Weh hebben gezet.

Hier hebben we 6 nachtjes in een hutje geslapen waarbij we ons handmatig met een bakje en een regenton vol water schoon moesten houden. Naast zwemmen, snorkelen en luieren hebben we een motortje gehuurd en het eiland verkend. Wij vonden Pulau Weh niet heel vervelend ;)

Dan in 1 ruk door naar het bosrijke Bukit Lawang. Hiervoor pakten we de nachtbus die ons verassend goed beviel. Na 12 uur kwamen we aan en boekten we gelijk een 2-daagse trekking om Orang Utans in het wild te zien.

Bukit Lawang is een schattig dorpje aan de rand van het mega grote Leuser National Park. Dit is de enige plek op aarde waar naast Orang Utans ook nog wilde neushoorns, olifanten en tijgers op een plek leven. Na 2 uur trekkenzagen we een mega grote mannetjes Orang Utan op ons af komen. Op aanraden van one gids deden we wat flinke stappen achteruit, zodat deze zonder veel oog voor ons te hebben kon passeren. Echt heel gaaf om zo'n beest te zien en al helemaal in zijn natuurlijke leefomgeving. Wij konden gewoon op 5 meter afstand foto's van hem maken, heel bijzonder! Onderweg naar ons nachtkamp ien we er nog 3 en komen net voor de regen aan. Even lekker in de rivier douchen en wat thee drinken en ons avondeten wordt al opgediend. De gids kookt hier vegetarische curry en rijst, erg lekker.

We slapen hier op de harde grond en onder een zeiltje en de volgende ochtend doet echt alles zeer. Maar dat vergeet je gauw als je weer ziet hoe mooi het er is. Bij het ontbijt wordt echt van alles, echt letterlijk, oonder je neus vandaan gejat door de makaken, echt hilarisch!

Hierna maken we een kleine trekking naar een waterval en na de lekkerste en grootste fruitsalade ooit, pakken we onze tassen alweer in voor de terugreis.

Die terugreis gaat over de rivier dmv 4 grote banden aan elkaar te binden en het water deed de rest...

De volgende bestemming is Berastagi, deze middelgrote stad ligt tussen 2 vulkanen in. We ontmoeten hier een ander Nederlands stel waar we de komende 2 weken nog heel gezellig mee samen reizen.

We komen hier natuurlijk om ook een vulkaan te beklimmen en we besluiten de makkelijkste te doen. Na 2,5 uur komen we bij de krater en dat is zeker te ruiken. We zien overal de felgele kleur van sulfer en afgekoelde lava stroompjes. Binnen in de krater staat een laag regenwater wat op sommige plekken kookt en er wordt stoom keihard naar buiten geblazen. Ondanks dat deze actieve vulkaan "slaapt" is het best spannend hier rond te lopen. De andere vulkaan is 2 jaar geleden nog uitgebarst. Nadat er plotseling dichte mist op komt zetten en het begint te onweren maken we ons snel uit de voeten en 's avonds boeken we nog de bus naar Lake Toba.

Lake Toba is een vulkanisch meer en het grootste van Zuid-Oost Azie. We verblijven op een eiland dat midden in dat meer ligt. De omgeving is prachtig en ook hier huren we weer 2 dagen een motorbike om het hele eiland te bekijken. Het is hier extra heerlijk omdat hier geen moskee te vinden is, men is hier katholiek. De moskees beginnen altijd om 05.00 uur 's ochtends te knallen! Ook hier slapen we 6 nachten, zo naar ons zin hebben we het hier.

Vervolgens pakken we een 16 urige busrit naar een ander meer. Deze busrit vergeten we van ons leven niet meer. De rit gaat door de bergen en bestaat uit haarspeldbochten langs afgronden zonder vangrail. Het asfalt is op veel plaatsen weggespoeld door erosie of beschadigd door aardbevingen en wordt niet (op tijd) gerepareerd. De chauffeur dacht dat hij op de snelweg van Utrecht naar Amsterdam reedt, maar goed...we zijn heel aangekomen. Tijdens het uitrusten van deze busreis in onze nieuwe accommodatie voelen we de aardbeving die echt heel veel mensen aan het schrikken heeft gemaakt: 8.9 op de schaal van richter en te voelen in 28 landen naar het schijnt. Een hele vreemde ervaring om een aarbeving te voelen!

We hadden ons voorgenomen om ook hier weer een motorbike te huren en de volgende dag besluiten we hem toch te doen en naar de kust te rijden. Hier zijn de mensen pas net weer terug van hun evacuatie landinwaarts. Onderweg zien we mooie rijstvelden en het plattelandsleven. Fantastisch!! Tijdens deze motorbikerit hebben we ook nog even een man laten zien dat het niet handig is om op een Indonesische manier je volgeladen brommer ergens voor te gooien ;) Dit deed hij dus wel omdat hij dacht dat wij wel....nou hij dacht dus niet!!! We konden niet uitwijken en raakten we elkaar aan de zijkant. Wij hadden een betere balans en bleven ongedeerd (op een kapotte broek en schaafplekje na). Hij ging met al zijn kokosnoten en zijn aap die ze plukt (ja hij had serieus een aap achterop!!) de sloot in. Dat kostte hem een hoop extra werk. Achteraf hebben we er nog heel hard om moeten lachen!

Onze laatste stop alweer is in Bukittinggi. Hier komen we om de grootste bloem ter wereld: de Rafflesia te zien en om een mooie vallei te bekijken. Beide missies geslaagd!

De Rafflesia is een mooit grote (lijkt bijna nep) bloem die een beetje naar rot vlees stinkt.

De Harau Vallei heeft echt de mooiste en rustigste indruk op ons gemaakt. Hier slapen we 2 nachten ook weer zonder stroom en andere luxe. Natuurlijk maken we weer optimaal gebruik van onze motorbike en rijden ook nog even naar de evenaar. Voor de rest vist GJ een beetje en genieten we van de uitzichten en kletsen we met de locals (want die zijn spraakzaam hoor in Indonesie!). Terug in Bukittinggi laden we ons op voor weer een busreis naar de kustplaats Dumai. Hier willen we de oversteek maken naar Maleisie om van daaruit naar Singapore te reizen.

Deze rit schijnt MAAR 10 uur te duren en we zijn er dus ook niet echt van onder de indruk, mede omdat we een comfortabele minibus gekozen hebben...FOUT!!! De weg was nog slechter en deze chauffeur dacht dat hij op het formule 1 circuit aan het rijden was. Hier hebben we echt letterlijk geen oog dicht gedaan en vaak met ons hoofd tegen het plafond gezeten, om over de keiharde muziek en het feit dat iedereen rookt maar te zwijgen... Maar goed we komen aan en pakken de ferry naar Melakka in Maleisie, waar we nu nog steeds zijn.

Als we 's avonds in bed liggen vinden we het allebei heel erg jammer dat het hoofdstuk Sumatra al weer afgesloten is en dat het heel erg snel is gegaan. We waren al heel enthousiast over Laos, maar Sumatra heeft minstens dezelfde indruk gemaakt. We hebben hier veel zelf gedaan op de brommer en zo krijg je een perfect beeld van Sumatra, wat nog steeds authentiekis en adembenemend mooi. De locals vinden het erg leuk om je uit te nodigen voor een gesprek of een dolletje en zelfs als je niet dezelfde taal spreekt is het nog erg gezellig en wordt er veel gelachen. Ze zijn heel gastvrij en het feit dat je uit Belanda (Nederland) komt vinden ze helemaal geweldig. We hebben hier een onvergetelijke tijd gehad en zien onszelf zeker terugkomen hier!!

Nou dat was het weer van deze kant, we maken ons op voor de reis naar Borneo, wat ook erg hoog op ons lijstje staat!